بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی

در اوایل قرن چهارم هجری، ابوالقاسم فردوسی طوسی شاعر حماسه سرای ایرانی متولد شهر طوس واقع در شمال شرق ایران در استان خراسان، چشم به جهان گشود

اثر جاویدان فردوسی، شاهنامه نام دارد که بهترین اشعار حماسی دنیا است. فردوسی نقش بزرگی در حفظ و نشر زبان پارسی داشته است

شاهنامه در وهله نخست ناجی زبان پارسی است. بعد از سلطه عرب ها بر ایران، زبان فارسی به تدریج جای خود را به زبان عربی داد، دانشمندان ایرانی رساله های خود را به عربی می‌نگاشتند و اگر فردوسی شاهنامه را نمی‌سرود چه بسا ما نیز هم اکنون به زبان عربی سخن می‌گفتیم و زبان شیرین پارسی به دست فراموشی سپرده می‌شد.

در برخی روایت های مردمی شمار بیت‌های شاهنامه فردوسی «چهل هزار» بیت یاد شده است

زبان که فردوسی برای سرودن شاهنامه برگزیده است بسیار ساده و روان است و داستان ها آنچنان شیرین و جذاب است که خواننده گاه در کشاکش داستان های آن خود را به جای پهلوانان داستان گذاشته و با او زندگی می‌کند با پیروزی پهلوانان آن احساس پیروزی، و با خشمشان خشمگین و یا شادی و اندوه آن ها احساس شادی و غم می‌کند.

جمع بندی:

شاهنامه متعلق به یک کشور و ملت خاصی نیست و همانگونه که اختراعات و اکتشافات را نمی‌توان به یک کشور متعلق دانست.شاهنامه را هم نمی‌توان منحصر به مرز های ایران زمین کرد، برگردان شاهنامه به بسیاری از زبان‌های دنیا خود گویای این مطلب است.